Bijzonder bevrijdingsfeest in Herkenbosch

Interview met Math Goossen, voorzitter afdeling Limburg (BNMO)

(Bron: De Limburger)

Omdat ze vaak niet kunnen deelnemen aan reguliere bevrijdingsfeesten, was er zondag 25 augustus jl. in Herkenbosch een bijeenkomst speciaal voor beschadigde veteranen. „Hier kunnen we vrijuit vertellen. Ze luisteren zonder oordeel.”

Onder een stralende zomerzon vormde Kasteel Daelenbroeck in Herkenbosch zondag het decor van het bevrijdingsfeest voor leden van de Bond van Nederlandse Militaire Oorlogs- en dienstslachtoffers (BNMO). Een bijeenkomst ter ere van 75 jaar vrijheid voor degenen waarvoor de oorlog nooit is afgelopen, ook al leven ze in vrede. Veteranen van de BNMO dragen een blijvend litteken met zich mee, overgehouden aan hun diensttijd als militair of als onderdeel van één van de verschillende hulpdiensten. Fysiek, maar ook mentaal. Voor een groot deel van de BNMO’ers is het daarom niet mogelijk om bij reguliere vieringen aanwezig te zijn, vanwege de drukte, harde geluiden en de mogelijkheid op onverwachte gebeurtenissen. „Ik kan erg schrikken van plotselinge aanrakingen of luide knallen. Ik moet daarom altijd weg kunnen als het nodig is”, zegt Gerard Meuter uit Swalmen. Hij heeft een posttraumatische stressstoornis (PTSS) overgehouden aan zijn uitzending naar Bosnië in 1994. „Vaak wordt PTSS niet begrepen. Maar hier zijn allemaal oorlogsslachtoffers, gelijkgestemden, waardoor het gemakkelijker is om erover te praten.” Aan de hand van zijn vriendin betreedt Meuter de zaal waar zo’n tweehonderd aanwezigen plaats hebben genomen aan tientallen ronde tafels. In totaal telt de Limburgse afdeling van de BNMO ruim vijfhonderd leden, waarvan het grootste deel – 85 procent, schat voorzitter Math Goossen – letsel heeft opgelopen in militaire dienst. Goossen: „Het zou onvergeeflijk zijn als onze leden de vrijheid niet kunnen vieren, juist omdat zij daar een bijdrage aan geleverd hebben, vandaar dat wij deze bijeenkomst voor ze hebben georganiseerd.”

Ceremonie

Aandachtig wordt geluisterd naar de sprekers, waaronder gouverneur Theo Bovens. „Vrijheid komt niet zonder pijn”, is één van de beklijvende zinnen in een zaal vol getekenden. Het Taptoe-signaal van de trompettiste, gevolgd door een minuut stilte, het Wilhelmus en een kranslegging vormen het einde van de fraaie ceremonie. ’s Middags is er een feest, met onder meer een doedelzakspeler. Jan Gubbels uit Blerick: „Hier kunnen we vrijuit vertellen. De anderen luisteren zonder oordeel. Dat zijn soms best heftige verhalen. Maar we kunnen ook gerust een uur over voetbal praten. Of moppen tappen, ook leuk. Het is heel gezellig, hoor.”

Omslag

Met evenementen als deze hoopt Goossen de aandacht voor beschadigde veteranen te vergroten, al is het begrip de laatste jaren al gegroeid, merkt hij op. Zo is met name de nazorg vanuit Defensie sterk verbeterd. „In het verleden werd er amper omgekeken naar teruggekeerde militairen. Ze hebben het overleefd, dan is het toch goed, was de gedachtegang. Maar veteranen dragen soms enorme littekens met zich mee, opgelopen in de strijd voor onze vrijheid, dat mogen we nooit vergeten.